ANA TJETER E TE NJEJTES ANE
Ana tjeter e te njejtes ane
Cel berllok qe ne berthame
Ana tjeter e te njejtes ane
I hap nuk rrin ne kambe
Asnjehere s’i kreh floket
Me bisht te gjarperit i perzien kohet
Me rryp te kalines e terheq
Ne unaze te dores mban nje fytyre dreq
Ana tjeter e te njejtes ane
Lumit te paqte, kur mbi te pushon dielli
I ve diga
Veten ta ndricoje me drita
E ana tjeter shpeton veten nga nje lot
Pjesa tjeter e te njejtes ane
E lire…
Te mbreteroje mbi skllaverine
Ana tjeter e te njetes ane
Qe vete e ushqejme ujkun e zi
Pa patur frike e blen famen, kur gerryen
Brenda vetes njeriu e njerezimi
Ke te zgjedh ne zgjedhe?!
Anen tjeter e te njejtes ane
Nese e zhdukim, dita behet me e bukur!
KUR SHIKOI MIKUN TIM POET
Se i me duket njeriu qe nderon
Nje pike shkendije hyjnore
Qe rreth drites se syve flake i ndez yjet
Per kohen nje strajce lypesi qe kundermon
Vetem ne ate grigje martohen zanat
Dhembin e krimbur e terbon
Se si me ngjan njeriu qe nderon
Me fjalen si psallme ngrohte i mban enderrat
nen jestek te prendise
Nje gur i pergjegjesise
Hedhur prej lekures se tij rrobat e neverise
Me mjetet e thjeshta te eksitences
I larte muri i lirise rreth e qark vallon
Nje trup i lidh me shpirtin
I pa shperbeshem as ne vorr!
NE KETE FUND VITI
Dimrit kete fund viti
Qielli iu rrudh ne balle
Kortezhin e nje vdekje percjelle nje kembane
Drejt fronit nje i vdekur pese dekada behet gjalle
Litarin e lagur te frymes se njerezimit
Pale – pale si nje trung i zhveshur
Xhelati simbol me hanxhare
Thurur me indet e nentokes se femijeve
Po dasmarojne katakombet tue u shkryth
Si sirenat veshur me te grisurat ne direk te velave
Te pakapur brekezbathur
Ne kohen mbushur gjysem gjak e gjysem lot
S’jemi gje tjeter vecse ndryshk ne nje gozhde
Shiko nga drita, nese do te behesh trokth!
KTHIM NE DHEUN E LINDJES
Nё dheun e lindjёs ndjehesh i njё fёmijё
Si atё ditё kur uji i pagёzimit ndezi qirinj
Ku klithma e dashurise e ktheu palen
Si paja e nusёs nё gjini
Me lojrat e topa-leckash , cinglash dhe shtetesh
Kur nuk njihej çelёsi nё derёn e shtёpisё
Aty ku nё voter ndizet zjarri
E me flakё pёrzihet malli
Kur ikem qeni u bё ujk
Sa mori vesh kthimin qёngj i butё
Breshkat hedhin valle
E prej zanit bolla e trashё merr dhenё
Trau i kullёs s’e fsheh lotin
Si vajtorё tё moçem kur percillnin vigun
Nё tokёn e tё parёve Bёrzanё
Oaze me prehera nanash
Karafilat e ngrenё kryet t’u marrёsh erё
Rradha e gjatё e tё mёrguarve me ta mё ngjanё
Patriarkun e mjerimit Migjenin mbanin gjallё!
Pulebardhat ne fytyre te qiellin shkruanin lajmin
Kthimi ne vjeshtё bёhet pjergull me musht
Dheu i lindjёs nuk ka muzg!
QIELLEZA MU DOGJ FLAKE
Nje dite djali binjak me pyeti:
Babi, kur te me pyesin per ty
A kam leje te them:
“Ai lau kazanat e Amerikes dhe botoi libra!”
Mos harro tu thuash dhe dicka tjeter:
“Ai e beri per jeten dhe te ardhmen e femijeve
Me mire ti lante jashte se ne vendin e tij ti lepinte
Kur iku larg se me dhune e nxoren jashte
Qe te mos na rrihnin ne rruge e ne shkolle
Edhe kur kishim ditelindjen
Dhe qielleza iu dogj flake
Per bese, per Dheun e Atit, per ate ATE!”
Mos harro te rrefesh te verteten
Se fjala ketu eshte shall ylberi
Ate ngjarjen me gjyshit tend
Shtrire ne shtratin e vdekjes i pangitur
E rrahen e vodhen, dhembe te skerrmitur
Dhe i thane, duke i dhene nje shkelm permbysur
“Ja dhe shqelm prej birit tend, ne Amerike,
Gazetar, deri ne dhemb te syrit i yni kundershtar!”
Se nje i marre ne vendin tend rreth eres e krimit
Ne nje arkivol te gjithe gedhend!
O DRINI IM ME LEJO TE TE PERKUND
Vargjet e mia drite hije me hane
Te pjekura ne diell, krejt si foshja ne djep
Oxhak me zjar, lart tym i bardhe
Ngrohte te ngushellojne qiellin nga mekatet njerezore
Lotojne me denese si shelgjet e prillit
Here te ngjitura e here kristale te thyera
Me krah ura ndertojne poshte kalase se Drinit
Tue kullue tamel si gjiri jashte i nuses se murimit
Trokthe kuajsh skalisin kaldremeve te gurta
Si re qe zgjaten maleve te ngurrta
Nuk e arrijne majen qe fjala e urte
Te mos i hedhe koke poshte, udhetojne e nuk ndalen
Me njeriun ne guxim duke e josh
Per te mberritur hakun e ylberit dhe krojet e fresketa
Mbi kakine e bukes e qyten e pushkes
Piskasin si femije per liri
Lypin vasha, te njomin djepin edhe kengen
Per djemt qe presin te dielen per dasma
E gjenerimin e jetes qe nis me burimin
Se atdheu nuk mund te rroje pa trimin
Vargjet e mia shpesh marrin hak
Asnjehere dhunshem, por me lavd
Here – here rrjedhin te qeta si nje lum brenda vetes
Ne raste te tjera gozhdojne edhe murin
Nese fsheh nje te vertete
Mbi te cilen si lakonje leshohen rrufete
Tue u mundue me e shue nder deje gjakun e nxehte
Disa nga rreshtat e mi ngjajne si kordele yjesh
Disa gatuajne buken me lot malli
Te tjera lot pyjesh, e zgjidhin pranga
Me ta fitoi i Lumi, vendimtare ne gjyqin e fundit
Kur te mberrije kam me fol per fitoren
Se delireve te rreme perbuszjet do tu jene thare
Bash si barin kur e shkel nje kale
O Drini im si askund!
Me lejo me vargjet e mia ambel te te perkund
Se ne kete jete folen me fjalet e dheut
E varka e lotit tim zbrazdesine e shpirtit te te mbush!
Si vella i vogel bashke drejt detit, Prometeut!
