by Elinda Marku
Or ti adashi im
qe tan 53 vjetet e mija
e tan afer 60 e tu’
nuk ta pashe asnjanen
prej fytyrave te pafytyra,
qe nuk ta niva asnjanin
prej zerave te çirrun.
Tash me fyejne fjalet e tua pise
teksa i shet gjoja per t’bukura
teksa i shkrun gjoja per t’urta.
…
Or ti adashi im
aq mezi paske pritur
te vij kjo dite e heshtjes time te madhe
kjo pamundesi imja e pafundme
per me t’thane:Mos!
Per me t’thane:
-Zhduku ne strukjen tande sukullore
mor sukull, edhe sot. …
Or ti adashim im
tash dy vjetet e fundit i vdekur isha e s’qave.
Ç’ke qe ua vjedh lotet syve te vertete,
fjalet miqve te sakte?
Ç’ke qe m’ua perdhos dhimbjen te dashurve
o adashi im i ngrate???
…
O adashi im,
si nuk ke t’nyt prej hipokrizise tande,
prej fjalve qe shkruan
si nuk ke marre?!
Ti edhe vdekjen time te bukur
ta perdoresh
per famen tende te shemtuar
O adashi im i shperfytyruar!
…
U ngopsh me vdekje te tjeresh
e vet mos vdeksh
pa mbetur vetem ti e lavdia jote.
Lavdine lidhe rreth qafes-kollare te modes
atdite kur te t’vij dita t’vish te me takosh.
…
Dhe,
kurdo qe te vish
do te te pres,
do te te pyes:
Ku ishe, kur ishim gjalle
o adashi im i perdale??!!
Ja ku jam i gjalle
brenda trupit tim te vdekur
ju shikoj pa me pare
se si gjoja qani duke qeshur.
….
Kjo vdekja ime e ndershme
padit hipokrizine tuaj te tmerrshme
…
ja ku jam brenda trupit te ftohur akull
dhe brenda kujteses tuaj te t’harruar
ah “miqte” e mij shpirt kalbur
kjo vdekja ime s’paska t’paguar!
……………………………………………………………………………………………………………………
kish vdek burri dhe kish mbet vetem, varfer, me 5 femije te vegjel. Nje nate dimri s’kish asgja me ushqy femijet, ndezi nje zjarr te vorfnish, mori dy gur te sheshte i leu me balte e i shtiu ne furre, ne sy te femijeve, medemek se jane kuleq. Mandej gjoja teksa prisnin te piqeshin kuleqte, i shtriu femijet rreth votres e filloji me u tregu perralla gjume ndjellese. Sapo ia mori gjumi femijet ra
dera. U ngrit e hapi deren. Nje lyps i humbur, i kerkoj buke.Ajo e shtiu brenda e i tha. Hajde miresetevish, kam vetem zjarr dhe 5 femije qe i kam rrejt me do perralla e mi ka zan gjumi. U ul lypsi afer votres e afer femijeve e mbas pak, i tha zojes se shpise.:apo e shikon njat furre nje here. Ajo i thote: c’ka ti shoh, s’ka gja mrene pervec dy gur ne forme pete qe i kam shti mrene me rrej femijet se tash po piqen . Lypsi kembnguli: ani, ti shife nje here po te them. Gruaja e zanun ngusht pse nuk po i besonte lypsi, e hapi furren …. Brenda ne furre, kishte kuleq, panine …. ! U kthye nga lypsi e i tha: Pasha t’lumin Zot, ti qenke Shenkolli.
…..
Te gjithe atyre qe e festojne Shenkollin ia uropj Gezuar e iu Nimofte!!!
Gëzuar Shënkolin
shume bukur ke talent, gjynah qe e humb kohen gjithe diten ne kafe
Elinda ju jeni numer nje per shume gjera.
Jeni kryeveper por edhe e afte te shkruani poezi si ju dhe askush tjeter
Te lumte dora mendja e zemra.
E ka drejt Trofta si mund te mbydhesh ne Cafe gjithe diten ?
Ju keni vend ne tryeza nderi te poezise shqipe
elindë si gjithnjë mahnitëse. a.h
Asht nje kumbull atje ne Ishte
qe e sjell pranveren pa zogj
pa e shperthy kurre nje sythe
shkon e hyn ne vjeshte.
.
Asht nje kumbull ketu ne mue
permidis kopshtit te kujtimeve.
Kopeshti asht i babes
une e nanes jam.
Kujtimet, baba,
kumbulla e nana jane te mijat.
…
M’ka mbet me e shartu kumbullen
e te Ishtes
me te Itashme.
At’here, At’je, At’dheu ishte
ulza buze udhes
udha buze lumit.
At’here, At’je, At’dheu ishte
oborr qe duhej fshije stinesh
ishte dere qe duhej me u mbajt hapun
voter qe duhej me u mbajt nxehte
shtrat ku duhej te shtrihej andrra e lodhun
shtepi qe duhej mbush plot me ne!
vorr te cilit i duhej vu guri te kryet.
…
Nuk mu duk vetja boll’
u shnderrova ne peshk
me hengren.
U shnderrova ne peme
me prene.
U shnderrova ne shtepi
me shemben.
U shnderrova ne oborr
me rrethuan.
U shnderrova ne vorr
e me gurin e kryevorrit tim
m’gjujten….!
U shnderrova ne mjegull
me piu ikja neper qiell gjalle.
…
Ketu, keshtu, kur’tash
jam dega e ulzes buze udhes
jam udhe buze zallit te lumit
jam oborr , dere, voter, shtrat, shtepi
jam vorr e gur i bame nji.
…
As qe e di c’ka asht At’dheu
Di qe jam krejt At’dheu qe lashe
qe e lashe, me u ba Ai.
Zonja poete, merri kosideracionet e mija, jo nga njohja e poezise,por nga ndikimi dhe ndienjat qe me zgjon kur e lexoi! Urime ne vargun e rrjeshtuar, gjelle poezie, pak dhe sak!
Odista izvanredno gospodjo Elinda Marku!Tvoji stihovi zasigurno su za svakoga privlaçni,
i od velikoga ukusa.Doçuo sam i da si veliki poliglota.Bravo E.M!