INFERNO

Kafkë e vetmuar
Mbyllur në qelq,
Mendje e shterrun
Vuan nëpër shekuj,
Kohë e vrarë
Pushon pa ndjenja
Flasin për Torzo
të harruar…
Asht i thyem
Mbyllur në dyll
Digjet në lterin
e lëshuar
Det i shterrun
Pa jetët i shtirë
Priste qiellin
të ndrroi ngjyrën…
Puthje pa ndjenja
Me buzët e thara
Lot’ i rëndë
Nga zgavra pa sy
Pikon në tokë
Inferno të ftohtë…

O A Z A

Qielli pa fund
Qeshet me rrezet e diellit
I pa mundur
Shikoj nga gjithësija
Lotet më pikojnë
Si kur qanë fëmija
I mbyt pa ndjenja
Vdes nga ironija
Shtrije dorën
Edhe një herë
Të përkëdhel fytyren
Shpatullat si ndjejë
Në zjarr të djegura
Me shtizë mi kan therë
Në shtegun e zanes
Me hedhin në humnerë,
S’pashë Qiell
Me nuk shohë diell
Nga këndi i vegimit
Thurin ardhmërinë
Si qelqe të thyer
Ma coptuan rininë
Koha e gjikymit
Pa jetë ka ndaluar
Të mbështjellin
Në te bardhe
Këtë shpirt të masakruar
Netët pa gjumë
Oaza të thella thurin
Sillem dhe perdridhem
Me grushte të rrexoj murin
Nga ëndrra e tmerrshme
Të lirojë vehten
Në mbrapa skenë
Ndëgjoj dallgët
Qe pushtojnë detin
Tentoj të largohem ,
Harroj realitetin
Në boten tjetër
Gjëj nje hije
Që përngjanë
Në vehten !!