Poezi nga Valbona Kolaveri

Diell

Me buzeqeshjen diell
Ti me ngroh vetmine
Shpirtin tend kam qiell
Me vjen edhe re,me vjen edhe fryme

Arome bije vjen qe vec une e marr
Edhe si pike loti qe me kryp dashnine
RRuge e gjate pa fund qe i njoh cdo hap
Mesazh i nates vone qe me ben ta gdhij
…………………………………………………………….
Sido qe te shfaqesh ti me vjen si diell

Valbona

Ndjema rrjedhen e thirra zanin
Prekma bregun gjurme me gjurme
Shkemb i brishte mos e dridh shtatin
Jam plis me bore qe derdhem uje

Jam e ftohte se vij nga mali
Dallgezoj kur eshte furtune
Dallge e forte kur e puth shkembin
Vale-vale derdhet ne shkume

Kur thermohet nen dallge
Shkemb i imet mbetet djerre
Puthja e dallges kish magjine
Shkembin ta copetoje gjithhere

Skam turp te qaj

Metamorfoze e shpirtit
Po me tret ngadale
Amanet qe po me shplak
E zemren ma godet
Turravrap te nisem si e marre
Te mbledh gure kujtimesh qe shndrisin ar
Qe rropame po ma marrin zemren zvarre
Shami nuserie e hedhur mbi Mat
Ku derdh pikellimin e kujtimeve qe lash
Bllok endrrash ne sirtar
Femijeri e derdhur ne vale
Adriatiku ish deti i dashnoreve te saj
Trekendeshi qe tri kulme me beri zemren maje
Balatori pallat qe mblodhi cdo djale
Lulishtja qe fiksoi ne nje foto cdo detaj
Pallati 38,lagjja nr2 Dashuria ime e pare
Per te bukurin LAC jo skam turp te qaj

Kur shpirti puth diell

I vrava nje nga nje netet
Duke varur hijet e vetmise prej zhgenjimit
Vetem gjysmehenes ia hapa zemren
E prita keshtu zbardhjen e dites
Ti shperndaj te gjitha me rete
Ku vinin serish me lote shiu
Te me lanin shpirtin
Te cilin e ndera te puthej me diellin

Lidhur si cigare

Lidhur shpirtrat si cigare
Thermua

n hi ditet nje nga nje
Burrerruan vogeline duke pire hallet
Gishtat e duhanit verdhe pis

Flake e zjarrit pishe
Djegur permbi buze
Sot cigare u veme mbi krye
Ju kryet permbi gure

Lidhur si cigare
Tymnaje zemrat nxire
E fundit leter mbetur
Udogj me j under varre

(Babit dhe axhes tim)
Zotin doja mik

Ne djepin e lutjeve i perkunda endrrat
Vogeline kurore e thura mes tyre
Deshmitar i tyre u be shelgu i vjeter
Dhe fershellime e eres se shpejte vjedharake

Lutjet nje nga nje per nate e cdo dite
Edhe nje perrua mi mori me vete
Uji rrjedhe pake kur dielli ishte pike
Zotin doja mik pastaj endrrat le te mi trete

Lutjet

Kohet ngrijne dhe pse akujt shkrijne
Lutjet zbehen kur shtrigat dalin nga cdo skute
Te akullta ditet kur smiresite dhembet kercellijne
Zoti i falte mekataret dhe pse zemren bejne gur

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *