…Dy të dashuruar…

Në një park krejt të bleruar, 

Ata dy, takoheshin nën një qershi,

Për karshi një neon me kapel’

I’u buzëqeshte ngrohtë, si zotëri!

Po pas ca kohe nuk i pashë më

Në pemë mbetën vetëm inicialet

Neoni e ka humb’ kapelën,

Syri si spazmë – ndizet e falet!

Dhe pema ka vite që s’bleron

Ndoshta ndaj rri e pikëlluar;

Ëndërron t’i çel sërish petalet 

Kur t’i shoh ata dy të dashuruar!

Sikur mbaj.. 

Sikur mbaj hallet e gjithë botës 

Siç mban qielli supeve, retë si thas’

Për këtë s’di se me kë të zihem

Që as të më flasi dhe as t’i i flas!

Sikur kam mbledhur gjithë brengat

Dal’ nga honet, po memece – pa goj’

Është si të shihni majën e ajzbergut

Po trupin jo, ka turp ta tregoi!

Sikur kam mbledhur gjith’ dhimbjet

Që çajnë spirancat fundin e detit

Se s’jam Titaniku që në nje çast fatal

U shtri përfund streh’ për peshqit!

Megjithatë ju më shihni që buzëqesh

Mos u mashtroni, atë e kam maskë!

Po ju them se, me fatin e kam inatin

As dua të më flasi dhe as t’i flas!

Po mos mendoni se përkulem lehtë

Dhe në gurët e varrit kokën ta përpjek

Prapëseprapë do ngrihem në këmbë 

Dhe gjithë të këqiat t’i çoj në dreq!

Veç për një gjë do t’i ngrija duart lart,

Natyrisht nëse do të ishte e mundur

Do të mbaja mbi supe krejt trishtimet..

Që bota të ish ca e lumtur!

Ajo ish’ e çmendur..      

Ja ku m’u shfaq e njëjta rrugicë 

Në t’dy anët pemë e drita neon            

Përdore me mua dhe imazhi saj       

Po hapi saj lozonjar mungon!

Ajo ish e çmendur, krejt e çmendur

Në jetën time si ajo kurr’ s’kam njohur

Ajo s’pranonte t’i jepje një këshillë

Pale pastaj për t’i folur!

Rreth vetes së saj ajo rrotullohej

Si smerald i rrëzëllente në sy liria

Sekretin e forcës ajo kurrë s’ma tregoi

Po me siguri, pasaportë ish siguria!..

Çdo ditë më dukej krejt ndryshe

Jo për veshje’ trendi, a lukun si yll

Po ish her’ e drojtur e her’ tunduese..

Si manushaqet që çelin në prill!

Ajo ish aq e butë sa dhe arrogante

Befas, kthehej në uragan a tërmet.

Kur qeshte ajo unë s’e dija ku isha 

Ndoshta më merrnin me vete retë! 

…

S’di ku ësht’ tani, rrugët m’i ka fshehur,

Ndoshta po eksploron një tjetër planet

Po di që ish’ krejt, krejt e çmendur

Dhe unë çmendurisht e dua vërtetë!