Poezi nga ELINDA MARKU

SHTEPIA E TIM ETI

ELINDA MARKU

Shtëpia e tim Eti, 

Asht-Shpirt i Maries!

Shtëpia e tim Eti 

Po bie! 

Të gjithë kanë ikur

Fëmijët, 

njani mbas tjetrit 

Jashtë, 

përtej detit!

Im Atë,

shkoji mbas nanës 

I Ri!

E gllabëroji malli 

I Maries! 

Mbas tyre shkoji edhe gjyshja 

Një xheloze e krisur 

Shkoji t’u mësonte 

Se:

-Asht marre, m’u dasht! 

Shtëpia e tim Eti 

Po Bie!

Do t’ kishte ra e rrënu, 

Sikur secilin gur të saj 

T’ mos e kish mbartur 

Në shpinë Maria! 

Sikur secilin gur të saj

T’mos e kish larë

Me lot jetimja!

Shtëpia e tim Eti 

Po bie! 

T’bijt kanë ble’ shtëpi

T’huaja, 

Tjerakund!

Shtëpia e tim Eti 

Nuk bie !!

Asht  kthy’ Shpirti i Maries 

Mbasi ia nxorrën

Kockat prej vorrit!

Shtëpia e tim Eti 

Nuk bie!!!

Shpirti i Maries 

e mban ende n’kambë

Ndoshta ngaqë mua 

Ajo shtëpi  m’asht’ 

edhe  Nanë!

Shtëpia e tim Eti

S’asht  ma e jona 

S’asht ma,as e Prenges 

Shtëpia e tim Eti 

Asht krejt  shpirt, 

Shpirti i Maries 

m’pret t’i tregoj 

Për të gjallët që la! 

T’i thëm: jemi ashtu, si dikur

Unë, prap larg prej Zefit dhe Nestit!

Me një ujë të madh midis!

Dhe një “ Dritë” që na shkon 

mallt e Rutës! 

Të gjitha nuset e djemve 

I tremben shtëpisë së tim Eti

I kemi nuset si macet

E ndjejnë eren e robit të djegur 

I tremben shpirtit të Maries 

Në secilin gur, në secilën tjegull!

Shtator, 2020!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *