Ishte mbasdite e datës 24 gusht 2020, kur Doktor Gjon Buçaj më thirri. Kësaj here, jo për një bisedë normale miqësh, por për një njoftim
jo të mirë, për mikun e tij dhe të afërmin tim ,patriotin e mirë dhe njeriun e mirë, Zef Ndue Përndoca. “Zefi na la, – më thotë Doktor Gjoni, duke iu dridhur zani. Sot ndrroi jetë!” E dija së është sëmurë që para një viti, por nuk e besoja se do shkonte kaq shpejt. Zefi , deri në prill të 2019, gëzonte shëndet stabil për moshën, por pas një hemoragjie të pëpritur në tru, pothuajse mbeti. U lind në fshatin Sang të Fanit, në Mirditë. Komunizmi i ndau vëllanë me vëlla, nanën me të bijtë, burrin me gruan, për ma keq, nana e Zefit, Dila e Ndue Bibes ( Përndoca) u interrnua me dy fëmijët e mbetur në Shqipëri, Pjetrin dhe Gjonin në Tepelenë. Ndue Bib Përndocaj, u desh të largohej më dy djemtë, Biben dhe Zefin, veç pak vite pas fitores së komunizmit.
Zefi ishte vetëm 12 vjeç, në vitin 1951, kur u arratis nga fshati Zogaj. Pas shumë kohësh në arrati e jetë malesh, u vendos në Gjakovë e Gjilan e, më pas, shkoi në Prishtinë për të mbaruar gjimnazin e Prishtines, si dhe për të vazhduar aty edhe dy vjet universitet në ekonomi. Pasi i kishin vra axhen, me 3 maj të vitit 1948, Baba Ndue ishte i detyruar tw largohej. Zefi, nuk mund t’i përcillte Nanën Dilë dhe vëllain Gjon për në jetën e përjetëshme, por edhe të mbeturit në Atdhe nuk mund t’i shihnin njerëzit e tyne të zemrës. Biles , në shumë raste, as ata që jetonin brenda dheut të atdheut ( për të mos u prishur biografinë)! Me ardhjen në Amerikë, Ndue Biba Perndocaj me Biben e Zefin u vendosen në New York, dhe menjëherë ranë në kontakt me levizjet patriotike për një Shqipëri të lirë e demokratike, duke dhanë tanë kuntributin e tyne në vazhdimësi, deri sot. Zefi, fal punes se tij ne diasporë kishte pasë rastin disa herë të takohej e bisedonte me shkrimtaret e njour, Ernest Koliqi e martin Camaj, si dhe kishte miqesi me Dom Zef Oroshin. Në Vatrën e Nolit dhe Konices, e shumë patriotëve të tjerë, Zef Përndoca u gjet për ma shumë se 50 vjetë, që nga viti 1967. Me një dashuri konstante, pa luftuar kurrë me u duk, as me pozua në rreshtat e parë. Zefi, ishte gjithëmonë në përkrahje të inisiativave patriotike, si për Lirinë e Kosovës nga sundimi serb, ashtu edhe për Lirinë e Shqipërisë nga vargonjët komunist të Diktatorit Hoxha.
Paç dheun e lehtë dhe pushofsh në paqe, Njeriu i Mirë, Zef Ndue Pernoca! Fëmijëve dhe të afërmve Zoti u dhantë forcë!
Ishte mbasdite e datës 24 gusht 2020, kur Doktor Gjon Buçaj më thirri. Kësaj here, jo për një bisedë normale miqësh, por për një njoftim
Zefi ishte vetëm 12 vjeç, në vitin 1951, kur u arratis nga fshati Zogaj. Pas shumë kohësh në arrati e jetë malesh, u vendos në Gjakovë e Gjilan e, më pas, shkoi në Prishtinë për të mbaruar gjimnazin e Prishtines, si dhe për të vazhduar aty edhe dy vjet universitet në ekonomi. Pasi i kishin vra axhen, me 3 maj të vitit 1948, Baba Ndue ishte i detyruar tw largohej. Zefi, nuk mund t’i përcillte Nanën Dilë dhe vëllain Gjon për në jetën e përjetëshme, por edhe të mbeturit në Atdhe nuk mund t’i shihnin njerëzit e tyne të zemrës. Biles , në shumë raste, as ata që jetonin brenda dheut të atdheut ( për të mos u prishur biografinë)! Me ardhjen në Amerikë, Ndue Biba Perndocaj me Biben e Zefin u vendosen në New York, dhe menjëherë ranë në kontakt me levizjet patriotike për një Shqipëri të lirë e demokratike, duke dhanë tanë kuntributin e tyne në vazhdimësi, deri sot. Zefi, fal punes se tij ne diasporë kishte pasë rastin disa herë të takohej e bisedonte me shkrimtaret e njour, Ernest Koliqi e martin Camaj, si dhe kishte miqesi me Dom Zef Oroshin. 
Në Vatrën e Nolit dhe Konices, e shumë patriotëve të tjerë, Zef Përndoca u gjet për ma shumë se 50 vjetë, që nga viti 1967. Me një dashuri konstante, pa luftuar kurrë me u duk, as me pozua në rreshtat e parë. 
Zefi, ishte gjithëmonë në përkrahje të inisiativave patriotike, si për Lirinë e Kosovës nga sundimi serb, ashtu edhe për Lirinë e Shqipërisë nga vargonjët komunist të Diktatorit Hoxha.
