I kërkoj falje Shpreses qe ky cikel nuk u paraqit ne Konkursin e Diteve te Letersise Shqipe tew këtij viti, pasi, kishte ardhur ne Junk e-mail dhe ne e pamë veç pas aktivitetit.
Botuesi
Endja
Ky zjarr deshirash skuqet prej teje
Neper prush te fjaleve ajrin perpin
Buze-thithese cdo germe lekuren ma çvesh
Syri yt psheretin…
Zberthehem prej zemres
Qe e çmendur shkelmon
Zbret e varet ne menge te kemishes time
Me gjoks te çkopsitur pendimi nguron
Mbulome ledhatime!
Te ndjej, ah te ndjej, me sy mbyllur se si
Pa harte e pa busull te gjithe me kerkon
Pa u pare me çvesh mish edhe kocke
Rrekellej emrin tend, si sherbet pervelon
Mezi pres te shkel ne toke malli t’perzhitur
Me tabane te care, qe aspak nuk i ndjej,
Sepse dhembjen endja si mjalte ka permbytur
Ne mjalte-rrjedhe embel-fort me rremben,
Te rrembej!
E brishte-eger e sigurte endja,
Ah endja
Kjo e dridhur ne shpirt, ky merak pa sherim
Veç me nje ofshame dimrin e ngroh
Si polen e shperndan permbi trupin tim!
Edhe shtegun e syrit e le te shperveshur
Nga petale te brishta qe vesa i çel
Endja, ky hark i kredhur ne drite,
Te pjekur çdo indi zemren ja vjel.
Re-Re e mendafshte
Raftet e librave s’kane gjume
Nje ofshame lene te shkoje
Pa kuptuar
Duhma-duhma rend
Neper rruzullin e syrit
Shfletoj
Drite-dite te mposhtura lehte
Nga stuhi zemre
Drite-dite kopsitur nje e pas nje
Eres
Qe m’rremben si ciklon
Por heq ne zemer si fllad
Varem
Ne litare parashute
T’mallit
Lundroj e lehte edhe e bardhe
Si fleta e re, e riclikluar
Nje re-re e mendafshte jam
Ti
Peshon nje mall te rende ne zemer
E me bie
Me kembe ne toke.
Ne doren tende
Pas mesnate fill me thirri mengjesi
Nje zile alarmante me ngriti ne kembe
Por ti menjane s’me le asnje sekonde
Gjithe diten verdalle
T’kam ardhur ne pellembe
Nuk di a me ke pare me syte e mallit
Apo ne me ke ndjere
Neper dite
Kur rendja e nuk pushoja
Brenda pellembes tende
Cismet zinin vend
Qe prej aty çdo gje e rregulloja.
Dy Fjale
Dy fjale
Palosur si shamize te bardhe
Mi vendose
Ne xhepin permbi zemer
Vetem ti di te shtrosh
Qetesi absolute si kjo
Zhurma precepton
Berthama ime aty mblidhet
Bulezon rreth e per-ane
Nje Lemsh mallengjimi
Ne xhep permbi zemer
S’kam asnje mendim
Asnje deshire
Asnje fjale te ndaj
Çdo gje
Me terheq fije nga shamiza jote.
Erë
Nxito ere te luash me mua
Çdo trill e ka nje shprese
Ler floket e mi
Te ngaterrohen me misterin tend
Nxito ere
çdo pershperitje e jotja
Nuk eshte e rreme
As peshperitje me ze te larte
Nuk ka
Nxito ere te me trazosh
E te shuhesh larg
Vesa Cel
I hap syte e mbuluar me vesen
Qe çel
Duke u djegur flake
Neper kurmin tim
Zeri yt qerpiket mi perkedhel
Ky s’eshte zgjim
Eshte mengjes
Ti pertuar rremben nje gote
Ndersa ngut te brendshem ke
Neper faqen e akuariumit te mbushur plot
Dashurine e thur
Si pe
Nje shperthim une ndjej
Brenda meje ndez
Kete peme
Sa nje pyll pa kend
Ndersa ora rend
Si e çmendur rend
Vesa çel e brymon kete vend!
Me prit
Perpara se te iki
Dua te te jap nje puthje
Ne buzet bere varke ne liman
Plot me fjale dashurie
Qe presin ne kembe
Te zbarkojne tek une.
