Perkth. Nga Agim Xh.Dëshnica

 

LI  BO   (701-762)

 

PI  VETEM

 

Mes luleve vendosa poçen,

Kur nata ish e qetë

 

Dhe nisa shtruar të pi verë

Pa mik i mbetur shkretë.

 

Të pinim bashkë i thirra hënës,

Në orë të mirë mbi dhe,

 

I çova fjalë hijes sime

E tok u bëmë tre.

 

A mundet vallë të pijë hëna,

Pyes unë për një çast,

 

Dhe hija ime, që s’më ndahet

E shpesh më qepet pas?

 

Me hënën e hijen pa nguruar,

Në natë me qeti,

 

Gjer sa të vijë sërish pranvera

Të pimë rash në ujdi.

 

Ia mora këngës, pas avazit,

Lëkundej hënë e artë.

 

Kërcej, kërcen dhe hija ime

Pa zhurmë dhe e gjatë.

 

Gëzuam çakër qejf, të tre,

U dehëm bukuri.

E pasi paq u pimë, u ndamë

Gjithkush në fat të tij.

 

I mbetur vetëm prap,

më duhet  t’endem nëpër jetë.

 

Gjer sa të shihemi ndër yje,

te Kashtë e Kumtrit vetë.

————-

 

 

VAN  VEJ  ( 701-761)

 

NE NJE KASOLLE MALI

 

Në mes të jetës mbërrita e tani

Në heshtje të vërtetën po kërkoj.

 

Maleve Zhunan jetoj në shkretirë

E paqe e dëshiruar më mbuloi.

 

I vetëm shkoj shetis në male thellë,

Kur vjen e më merr i ëmbli frymëzim.

 

Nuk paska qenë e kotë çdo trazirë,

Kujdesjet e dikurshme pa kuptim.

 

Shpeshherë atje mbi  rrëpirë,

Prej nga buron lumi shkumë e valë

 

Ndalem, shoh  si ngrihen nga luginat

Të bardha borë retë palë, palë.

 

E rastësisht takohem me druvarin,

Me të ia nis bisedës zemërhapur.

 

Pa bëj shaka e qesh dhe s’merret vesh

Se ora e kthimit për shtëpi ka ardhur.

 

 

 

 

LO BIN –VAN  (640- 684)

 

 

NE BURG I KENDOJ BULKTHIT

 

I burgosur, plak nga jugu,

Kur në vjeshtë zbardh mëngjesi,

 

Përgjoj bulkthin  tek këndon.

Ndaj mendimet më trazojnë.

 

O ti bulkth, më thuaj përse

Në frëngji vjen fluturim?

 

Pse me këngën e  trishtuar

Mua plakun shqetëson?

 

Vesë e njomë nëpër krahë,

Të rëndon në fluturim.

 

Edhe era me duhi

Zërin tënd ta mbyt nën zhurmë.

 

Te kjo botë e ndyrë askush,

Çiltërinë s’ta beson.

 

Sado këngët të shpëthejnë

Thellë nga zemra jote e pastër.

———–

 

DU FU   (712- 770)

 

KESHTJELLA BODI’

 

Kështjella  e gurtë Bodi’

Mbi male kryet ngre.

Nga portat e saj

Dalin e ikin re.

 

Nën kështjellën

E zymtë Bodi’

Si me gjyma

Bie shi.

Teksa Lumi

Vrrullshëm nget

E brigjeve godet.

 

Hënë e zbehtë

Sipër pyllit tejmatanë

Shfaqet në mjegullnajë.

 

Këtu kuajve,

S’u pëlqen të punojnë,

Të kthehen mbrapsht,

Mesa shihet dëshirojnë.

 

Veç nga njëmijë,

afro njëqind shtëpi

Qendrojnë më këmbë

Edhe tani.

 

Gratë e shkreta

U sfiliten në punë,

Por vijnë e taksat

Ua marrin me dhunë.

 

Dhe në çdo shtëpizë,

Si gjithmonë më kot,

Gratë e veja derdhin lot.