Plaga e kurbetit

Hapi krahët dhe më merr me veti
E lehtë do të jem
Shpesh do ta dëgjosh pëshpëritjen
Ku kërkon shpirti të ndalet
Më ndihmo të çmallem
Kurbeti më bëri qiri

Para se bëhemi qiell
Ndalu te avenue e gjashtë
Ku pikoj loti i parë i frikës
Njeriu pa gjuhë pa emër
Pa titull pa numër
Eci i zbathur

Më merr do të jem e qetë
Nga lartësia ta shoh
Bjeshkën e vetmuar
Burimin sekret ta tregoj
Ku uji është më i ftohtë se errësira
Por të freskon si kënga e zanave

Më merr o pëllumb i bardhë
Zemra më është çart
Varrin e babait ende se kam parë
Dua të puthi duart e nënës plakë
Por nuk dua të më shoh
Si ka mbetur fuqi për të lotuar

Hapi krahët
Dua shpirtin tim ta shtri
Në bardhësinë tënde
Të fluturojmë së bashku në çerdhen time
Më merr o pëllumb
I lehtë është shpirti im.

Ë

 

Jam trohë e bukës në sofrën e shtruar

Flas shqip

Lutem shqip

Mendoj shqip

Veproj shqip

Këndoj shqip

Jetojë shqip

Humbem shqip

Ëndërroj shqip

Dashuroj shqip

E gjitha për Shqipëri

Në gurin tim vetëm një shkronjë e kërkoj,

Ë

 

 

 

Më pyete kush jam

 

Çdo ditë nga një dritë e kam të falur

Jo për mua

Por për atë ku zëri thërret

Po të them kjo dritare s’ka dry

Është burim drite

Është udhëdritë në dorën time

 

Çdo ditë një mrekulli e kujtoj

Jo për mua

Por për atë që qëndron në maj të malit

Kur frikësohet nga çfarë sheh

Ia përcjelli një gacë të guximit

 

Çdo ditë jap nga vetja ime mija ngjyra

Përmes dhimbjes dhe buzëqeshjes

Të kuptosh atë që e ke në pragun tënd

Merre jetoje ngadalë ta ndjesh ndjenjën

 

Më pyete kush jam?!

 

Jam ngjyrë e qiellit që derdhet në tokë

Nuk të takoj ty as vetes.

 

 

 

E paprekur

Me sytë e mbyllur
I lëshohem kësaj nate
Të më shkrijë në të nesërmen
Me aromën e përgjumshme
Dua t’i zgjojë puthjet e hënës.

Ngadalë depërtoj
Në brendësi të kohës
Dua t’i zhys duart

Në baltën e skulpturës tënde
Ta gjej emrin tim ku e gdhende
E paprekur isha                                                                                                                                                                Para se të vije ti.

 

 

Puthja sekret

Të preka
Rreze e mëngjesit depërtoj në mua
Ngadalë t’i zgjoj                                                                                                                                                         Buzët e tua nga gjumi                                                                                                                                 Shpërndahen nëpër hijen e trupit tënd
Do të mbetem aty përgjithmonë
Zjarri me ujin u bashkuan
Puthjen time sekret ta dorëzova.

 

Kështu s’kam dashuruar

 

Nuk e preka as s’e putha

Por e pashë

U bëra njeri me dy shpirtra;

Një e ringjallë kur e ndjej ngrohtësinë e saj

Tjetri jeton derisa e kërkoj nëpër lotët e nxehtë

Kështu s’kam dashuruar kurrë

Nuk e preka as s’e putha

Por në sytë e mi

E pash dashurinë e saj

Të mban në pëllëmbë të dorës.

 

 

Me fjalën tënde

 

Në shtatë pjesë gurin e zemrës e copëtove

Loti i ngrirë në puthje u shndërrua

Buzëqeshjen e humbur e vodha

Nga jeta e jetuar

Me fjalën tënde e shtrova shtratin e dashurisë

Bëhu erë e malit të luash me flokun tim

T’a di që nuk jam në ëndërr.