Pjeter Jaku

 

Dhe vjen një çast…

 

( Zef Lleshit )

 

Dhe vjen një çast

Që frymë e fundit

Prej gjoksit del

Pa u kthyer më.

I rëndë si guri

Në fund të lumit

Nuk del një fjalë,

As dhe një zë.

Qepallat dhimbjet

I mbulojnë

E trupi prehet

në qetësi

Por afër teje

Lotët shkojnë

Si një rrebesh

I madh me shi.

Dhe ti s’i di

Dhe ti s’i ndjen

Se si qan Lili

Edhe Ela,

Si therret Bani

Duke ecur

Më prit o babi

Se unë erdha!

Dhe ti s’e di

Se t’kanë rrethuar

Aq shokë e miq

Me sytë përlotur,

Sepse kjo që të

Ndodhi  ty

Të shkuarve njëherë

U ka ndodhur!

Por, ti nuk shkove

I dashur Zef

Se gjithçka kishe

E le te fmijtë

Ata na thonë

Se Zefi është

Kur ne t’i shohim

Ndonjë ditë!

Pusho i qetë

O mik i dashur

Dhe shok i mirë

Sa s’ka ku shkon

As një prej nesh

Dhe gjithë të

Gjallët

Përjetësisht

Nuk do të rrojnë!

Por ti nuk shkove

Si u desh

Na tradhëtove

I dashur Zef!

 

22 tetor 2012

mesnatë