Poezi nga Pjeter Jaku

T  I

Ti je shteg që më çon në vullkan

Ti je zjarr që më djeg, e më zgjon

Unë asgjë përveç teje sot nuk kam

Më jep frymën dhe më nxjerr nga një hon!

Që kam rënë pa e ditur se ku jam

Bëj të ngjitem, së andejmi s’mund të dalë!

Ti je drita që e humba bashkë me sytë

Ti je kohë , nuk je ditë, nuk je muaj, nuk je vit

Je e ngjitur krejt për mua ditë për ditë! 

Je një shtesë e domosdoshme që të nxit!

Për të qënë ai qe s’je e s’mund të jesh

Gjitha llampat qe u dogjen për t’i ndez

Për të parë atje ku s’mbrrin asnjë shqiponjë

Ti je ditë e ditëpërditëshme që të mbron

Nga një sulm pa kalendar e pa jehonë!

14 SHKURT 2021

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *