Poezi te perkthyera nga Agim Xh. Deshnica

Ne foto: Agim Xh. Dëshnica

 

Poezi te autorve te njohur perkthyer per Kuvendin

 

 

 

Fedor I. Tjutçev

 

SHTRENGATA  PRANVERORE

Sa e dua shtrengatën  sapo maji vjen,

Krismën e parë pranverore,

Sikur luan, kur furishëm shpërthen

Nëpër kaltërsinë qiellore.

 

Rishmas ushtojnë buçitje të reja.

Ja, shiu i imtë,  pikla-pluhur lart,

Perla ujore bien nga reja,

Dielli  i stolis me  fije t’arta.

 

Nga mali përroi vrapon  me rrëmbim,

Zhurmim shpendësh në pyll, heshtje s’ka.

Potere  pylli,  prej mali zhaurimë,

Jehona, kthen gëzueshëm gjithçka.

Perkth. 2014

 

D E T I

Sa bukur nëpër natë, o det me valë!

Këtu – shkëlqim atje – në blu dhe terr!

Në dritë të hënës, si një qenie e gjallë,

Shkrep, vezullon, ecën e frymë merr!

 

Në pambarim, në hapësirë nget.

Lëvizje, dritë, gjëmë dhe shamatë.

Shkëlqim i zbehtë derdhet mbi det…

Sa bukur – në shkretirë, nëpër natë!

 

O valë madhështore, o valë deti,

Kjo festë ç’është e për kë kremtojnë?

Suvalat sulen me rropamë e dritë,

Dhe yjet sipër ndjejnë e vështrojnë.

 

Te ky shkëlqim e te kjo trazirë,

I humbur si në ëndërr po qëndroj.

Oh, në magjinë e tyre me sa dëshirë,

Të mundja, gjithë shpirtin të mbuloj!

————–

 

 

 

 

George Gordon – Lord Byron*

     

AJO SHËTIT

NDËR BUKURI

nga Meloditë Hebreje

I

Ajo shëtit  mes bukurish,

Në nat’ pa re, me qiell ndër yje;

Në dritë  a muzg  çdo mirësi

Has pamjen e ato dy sy;

Me shndrim të ngrohtë e butësi,

Që Zoti heq nga ditë mërzije.

 

II

Sa më pak rreze, hije më tepër!

E brishta bukuri -pa emër!

Kreli zi, valëvitet lehtë,

A rrezet këndshëm  mbi fytyrë,

Ku shprehen shpesh mendimet qetë,

E pastër, e dashur, streha e tyre!

 

III

Nën vetull, në buzë dhe në faqe,

Sa ëmbëlsi shfreh fjalë e saj!

Buzagazi joshës, ngjyrat -përflakje,

Rrjedh thënie mirësish pa skaj!

Mendim i shtruar mbi gjithçka,

Zemra që dashuron s’ka faj!

——————

 

 

 

 

Lorenzo Stechetti

 

 

KUMBON NË RRUGË

NJË ORGANETË

 

Kumbon në rrugë një organetë,

dritare e hapur, mbrëmja sa ka ardhë,

çohet mbi fusha e vjen te dhomëz e shkretë

aromë bujare, pranvere të bardhë.

 

S’e di përse më dridhen gjunjët sot,

s’e di përse më mbushen sytë lot.

 

Ja, kryet ula mbi dorën time

për ty, që je aq larg, bie në mendime.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *