Vargjet poetike te poetes Katjusha Pogaci të përkthyera nw gjuhën angleze nga Raimonda MOISIU
The poetry of Katjusha Pogaci touches our heart!
A great age of literature is perhaps always a great age of translation”
Ezra Pound
Translating a poetry collection by the poetess, Katjusha Pogaci, it’s an amazing experience. I tried to keep to traditional verse form because rhythm, musicality and pace are intrinsic to Katjusha’s poetry.
Her poetry is a poetry that looks into the heart of things, warmth, tenderness, understanding, kindness, love, affections and respect for the dignity in human personality. It strengthens our interest in human nature, elevates the drooping spirit, intensifies our aspiration toward the good and the beautiful in all that surrounds us, and tends to raise the level of our lives by helping us to see the essentials of life more clearly.
Written by Raimonda MOISIU
Why poets grieve through!
The poets suffer and grieve through,
‘Cause they know the value,
To the word they use!
The poets are crushed by
The weight of the word,
Some people use the words,
Like picking the tomatoes,
But them (Poets) that’s not!
Inspired by the muses,
The poets suffer and sweat,
Putting the words together,
In such a way, be careful
How you talk to the poets,
Because words can hurt
The Poet’s Feelings!
Friday June 1, 2012
(Published in the poetry book, “A cup of sun”)
PSE VUAJNË POETËT –
Poetët vuajnë se vlerësojnë fjalën,
Për ta fjala ka peshë tjetër,
Disa i shesin fjalët si domatet
Por jo poetët.
Ata vuajnë bashkë me fjalën,
Bashkë me të djersiten,
Prandaj, kujdes kur flisni me poetët
Se nga fjala vriten.
BALKAN
The Balkan, where we live in,
It’s you and it’s me,
Yes a noun, and a verb,
Into the roots, in the history,
Holding on together with ballads,
Through the War and beyond the haze,
Bal-Kan* (Forehead)
The Balkans has,
So proudly throughout the ages!
Bal-Kan,
A thought storm in the mind,
The hope in the air,
With eyes like sparks,
Passion and romance,
So amazing portrait,
Suffering and legends,
But often holding a grudge,
Like a starving beast inside the chest!
Only the rivers run,
And only they run free,
They run over you,
They run over me,
As the torrential rains,
Running far away,
White Drin, -The Goddess,
Black Drin, – The Prince!
Balkan, sheltered by mountains
Balkan, storms of troubles,
Woods and valley creeks,
People and borders,
Native tongues and quiet lakes,
Through the fire and flames,
The ground beneath roars,
And the earth’s crust breaks!
But one does arouse us,
While the other spies on…
Balkan,
It’s not far beyond geography,
It’s a part of this world,
“Cause we’ve got a history,
Where kinds of lute still being played,
And out where the waves crash on
Weird and tragic shores!
High on the tragic mountains…
The clouds are angry,
The winds are restless,
While the evil tongues yell in anger….
But deep in the spirit,
You hold onto your hope,
Your hope is big,
It’s a beautiful hope,
In the mirror of the times,
That holds all the treasures,
You could see and then you’d understand,
That you’re not afraid to lose them!
Set them all in a single necklace,
And it’s yours forever!
Tuesday January 23, 2001
*The word Bal-kan, in which there are two words with different meaning in Albanian language and it comprises meaning, “Ball” (Forehead), and the other word “kanë”, it comprises meaning, “to have”.
Ballkan
Ballkani ku ne jemi,
Jam unë, je dhe ti
Një emër dhe një folje
Në rrënjë, në histori,
Bashkë me baladat
Luftë edhe mjegull,
Ball – kanë këta popuj
Të rëndë në shekujt.
Ball – kanë
E, në ballë Mendimin stuhi,
Shpresën nëpër erë
Shkëndijat në sy,
Pasion dhe legjenda
Portretin e bukur,
Por shpesh rri mëria
Thellë bishë e strukur.
Veç lumenjtë ecin,
Vrapojnë si veri
Vijnë tek unë,
Vijnë dhe te ti,
Si krushq të rrëmbyer
Vrapin n’arrati
Nuse Drini i Bardhë,
Dhëndër Drini i Zi.
Ballkan me kaq male,
Ballkan me kaq halle,
Pyje e lumenj,
Popuj e kufij,
Gjuhë e liqenj
Zjarr edhe shkëndi…
Nëntoka flet,
Mbitoka gjëmon
Njëra rizgjohet
E tjetra përgjon…
S’je veç gjeografi,
Je dhe ti një botë,
Ku bien lahuta
E përplasen dallgë,
Brigjeve tragjikë
Maleve tragjikë…
Retë kreshpërohen
Erërat ngatërrohen
E gjuhët këlthasin.
Porse thellë në shpirt
Ti me shpresën luan,
Shpresa jote e madhe
Bukuri e hajthme,
Në pasqyrë kohësh
Reflekton thesare
Shikoi, kuptoi
Dhe s’ke për t’i humbur.
Bashkoi gjerdan
Që t’i kesh përfare…
E martë, 23 janar 2001
Let’s make peace like a sky!
Let’s make peace like a sky
On the wrinkled face of the dream
And believing that someday
The peace will come,
And it will make us one!
Peace will come, and together,
We will get there!
Maybe in another time,
When the fragrance of peace,
It would seem far behind us,
Like a slice of toasted white bread,
After feeling hungry and tired,
Like seeking for clear water in a desert,
Like a blazing fire in this bitter world,
When the weird figures that come out,
Flinging the flakes of flame,
In this unreal game,
That burns deep inside of us!
Now and then, we will be there!
But, after all,
It’s a long road to walk,
Along the old and dusty paths,
With lots scrapes all over the face,
Scratching in and up under the skin,
Scratching out our eyes,
And deep in our soul!
The cave of the beasts and snakes in a hole,
All tied up, in endless trap.
Ah, the road,
It’s a long road
And we all must take as
The first step is the last one!
And walking that same road,
I don’t know what I’d do,
And if I could make out,
I don’t know where to go!
From there,
Catching each ray upon the light-
Side by side sticking together
Seeing flashes of light behind the eyes,
You know, you walk,
You walk, you learn!
Monday, March 30, 1999
NJË QIELL PAQEJE
Le të krijojmë një qiell paqeje
Në ballin e rrudhur të ëndrrës,
E të besojmë se një ditë ajo do të vijë
Dhe e jona do të jetë.
Bashkë me të ne do të kemi mbërritur. . .
Ndoshta në një tjetër kohë
Kur shija e saj të na duket e largët
Si bukë e thekur pas lodhjes dhe urisë,
Si ujë i kulluar pas etjes zhur,
Si zjarr i ndezur në një botë të acartë
Ku flaka bën figura të çuditshme
Në një lojë irreale që brenda nesh digjet.
Atëherë kur të kemi mbërritur…
Edhe pse rruga do të jetë e gjatë
E lodhshme, me pluhur,
Me ashkëla gërvishëse në lëkurë, në sy e në shpirt,
Kur guvat e rreziqeve dhe gjarpërinjtë do të kenë ngritur kurthe pafund…
Po rruga
Është rrugë e do bërë se s’bën
Nga hapi i parë tek i fundit se s’bën…
Hyn…
S’e di kur del, në del, e ku
Hyn…
Kur dritën dhe rrezen në krye i kap
Pas tyre ti ecën dhe hap më hap
Me dritën në sy dhe sytë në dritë,
Të ecësh di,
Të ecësh mëson…
E hënë, 30 Mars 1999
Writing the Time
With a pine needle in the bird’s beak,
Along whole of sunset arch overhead,
In the heat waves down to the earth’s core,
I’m writing the time, in my own rhyme!
. -.
Eye to eye, keep watching,
Like to be an only child,
I can hear my stomach rumbling,
Pain writes the words in my ribs,
As sorrow wields the pen in my veins!
Forever and ever,
Going on a journey together!
I do not know what to do,
Throwing down a pencil, writing in pen,
Writing in ink, writing in the computer,
Or grabbing my paintbrush,
Then when it’s dark, I make it bright,
And when it’s still a little light,
Shining deep inside my heart!
This is my time,
No body can change it,
I always know I belong with it,
And I still know it belongs to me,
I can feel it like an X-ray,
Peering through my skin!
Monday April 08, 2013
SHKRUAJ KOHËN
Me halën e pishës në sqepin
e zogut
Me brushën e diellit në perëndim,
Në zhegun e nxehtë mbi koren
e tokës
Shkruaj kohën time, nën ritmin tim.
E shoh në sy si të jetë fëmijë
Në lugth i ndiej cdo rregëtim,
Këlthitjet dhe dhimbjet i shkruaj
në brinjë,
Përherë me të në udhëtim.
Nuk di me ç’penë, nuk di
me ç’bojë
Me ç’laps, kompjuter, a penel,
Kur është e vranët i jap pak ngjyrë
Kur është e ndritur e ruaj thellë.
Është koha ime, askush s’ma ndërron
E di i përkas, e di, më përket
Tejpërtej në asht rrezja e saj
më shkon
Si të jetë rontgen.
E hënë, 8 prill 2013
Woman
As she put the saucepan on the stove, cooking lunch,
With a sigh, she started cleaning up the mess
She even washed all the floors and windows
As well as she could,
Keeping the house clean and organized.
On the same day,
She washed all shirt collars,
Handkerchiefs and the linen clothes
by hand,
Then, she started to sort the stained clothes,
And putting a load into washing machine,
And after all that,
She sat down for a few minutes,
Remaining in silence tired and alone,
Hearing the last chuff-chuff’s whistle
from the pressure pan…
Why he’s being late?
It seemed like someone called up to her,
But there were little kids playing together
Digging through the earth’s crust,
And taking out pebbles mixed with dirt!
Sought in a drawer, where she kept all
of those precious memories,
She only wanted to “go over his clothes”.
Then, she pulled out that summer-striped shirt
in bright colors,
And she put a sofa pillow inside of it!
She looked down at the “new pillow case”,
With a large grin splitting her face,
And started,
Talking happy talk with his shirt!
And what’s the matter that
He’s not shown up yet?
Then, she laid the table for lunch
And sat down to eat,
What if something has happened to him?
She nodded her head,
As her fork dropped out of her hand…
Who knows, where is he wandering around?
Perhaps, he’s eyeing up other woman!
And she continued to eat her lunch.
To the last bite,
She heard the doorbell chimed,
It was only the postman,
With a registered telegram…from him!
“Don’t wait for me,
I don’t know where I got lost,
I don’t even know why still want to come,
But I won’t come anymore!
Please don’t be worried,
And take care of your health!
That was it! But after…
As she read the telegram,
She threw her hands up in the air,
Attempting to get somewhere…
Ah, it was the return receipt…
Pease sign here!
She scrawled a quick signature on it,
Like squeezing a lemon by hand!
Through a broken shutter,
The air leaked in from out,
Just her and the reality
flowing in the air!
Monday December 03, 2012
GRUA
Pasi vuri drekën mbi sobë, pastroi
shtëpinë, lau madje gjithë
dyshemetë dhe xhamet, vuri
rregull të bukur.
Lau me dorë jakat e këmishëve,
shamitë e hundëve,
të linjtat e bardha dhe mbushi
lavatriçen.
U ul për pak dhe priti, në heshtje.
Vetëm tenxherja me presion bënte
çuf-çufin e saj të fundit.
Pse po vonon?!
Iu bë se dikush e thirri. Ishin
fëmijët që loznin në lagje mes
guriçkave e dherave.
Kërkoi në një sirtar ku mbante
kujtime dhe mori një kanotjere
verore vija-vija, ngjyra-ngjyra
dhe ia veshi jastëkut te divani.
E pa, dhe qeshi, dhe u gëzua, foli
me të.
Po ai pse s’vinte?! Shtroi drekën.
U ul në tryezë. U ul të hante. Mos i ka
ndodhur gjë?! Piruni i ra nga
dora…
Kushedi ku bredh, ndoshta i kanë
shkuar sytë diku gjetkë.
Dhe hëngri drekë.
Në çapën e fundit ra zilja.
Postieri priste pas portës me një telegram.
“Mos më prit, nuk di ku humba,
nuk di se, edhe pse dua, nuk vij
dot te ty. Dhe mos u bëj merak,
nuk të bën mirë për shëndetin.
Kaq ishte por…”
Lëvizi duart në ajër për t’u kapur
diku. Ishte kundërbileta e postës.
Firmosni ju lutem këtu. Ajo u mbajt
te firma si te një kokërr limoni.
Zonjë, mirë jeni?
Kanata e derës përcillte ajrin nga j
ashtë brenda. Vetëm ajri lëvizte.
E hënë, 3 dhjetor 2012
Give me just a single word
Give me just a single word
And the whole world will be at our feet,
Just a single word that has a lot of rhymes;
With every heartbeat and the pulse
Of this earth…
With a light from heaven
Brighter than the sun!
That’s what makes us human beings!
Give me just one word,
That fills our heart with hope,
With some gentle murmurs
on each side,
To buckle the inner rhythm
As a belt around the waist,
While the red heart beats
on the eagle’s wings!
Give me just one word,
And
I ‘ll give some light unto you,
Just a key word that appears
to be a few floors up,
Like a long pool cue that sinks
colored balls into the holes…
Oh, just one word,
I mean, every single word,
A well-deserved one!
Wednesday, November 14, 2012
MË JEPNI NJË FJALË
Më jepni një fjalë
Të ngre në këmbë botën
Një fjalë të vetme që futet në rimë,
Me rrahjet e zemrës
Me pulsin e tokës
Me dritën në qiell dhe me njerinë.
Më jepni një fjalë
Ta vesh me shpresë.
Ca mërmërima t’ia hedh mbi supe
Ritmin e brendshëm t’ia lidh
si brez
Dhe krahë shqiponje mbi zemrën
e kuqe…
Më jepni një fjalë
T’ju fal një dritë
Një fjalë themel që mban katet lart
Si stekë e bilardos që i çon në pritë
Gjithë gurët e ngjyrat…
Më jepni një fjalë.
E mërkurë, 14 nëntor 2012
A cup of sun
Bring me the sun in a cup,
And I will drink it up,
Cause it’s a long road ahead,
Never know what to expect,
Never know whom I might meet,
Maybe I’ll never come back again!
Just bear with me, look in my eyes;
I might be leaving forever,
What I left behind, I understand
All that matters,
But what would be expected,
I neither think that!
Wonder why,
I’m fed up with the light
That gives life,
Now give me a cup of sun,
Let me take a sip and drink it up,
And all I want is nothing more!
Milano, Saturday September 29, 2012
NJË GOTË DIELL
Një gotë diell ma jep ta pi
Se jam për rrugë të gjatë,
S’e di ç’më pret, ç’takoj s’e di
Dhe s’di a kthehem prapë.
Më shoqëro, më shih në sy
Ndoshta për fare shkoj,
Ç’lashë pas, e di, ka rëndësi
Ç’më pret as e mendoj.
Se jam gatuar për çudi
Me dritën që mbjell jetën,
Një gotë diell më jep të pi
Dhe nuk kërkoj gjë tjetër.
Milano, e shtunë 29 Shtator,2012
Written by Katjusha POGACI
Translated from Albanian into English by
Raimonda MOISIU
