RAPSODËT KANË MBETUR LARG NË KOHË SI KRESHNIKËT

NDUE DEDAJ Është kënaqësi të takohesh me rapsodin e njohur pukjan Fran Pali, rreth të 80-ave, që ende del në skenë dhe këndon si të moçmit e anëve të tij me zë të dlirë ograjash e ujëvarash. Puka është një areal tipik rapsodësh, që nga i mirënjohuri Prendush Gega e deri te Tom Nikolla.

Themistokli Gërmenji dhe Republika Autonome e Korçës

    Në vigjilje të 100 vjetorit të shpalljes së Republikës Autonome të Korçës                                                                                                                                                                          Mr.sc.Rezehana Hysa     Themistokli Gërmenji dhe Republika Autonome e Korçës      Me krijimin e “Krahinës  autonome të  Korçës”e quajtur edhe “Republika e Korçës”u ngrit një administratë shqiptare me në krye patriotin e shquar Themistokli Gërmenji.U valëvit flamuri shqiptarë,u hapën…

“7 MARSI” I VITIT TË LARGËT 1632

 (Kur çelnin dyert shkollat e para shqipe dioqezane) NDUE DEDAJ   7 Marsi erdhi pa asgjë ndryshe nga herët e tjera. I njëjti ritual festiv, lule për mësuesit (dhe jo vetëm lule!?), vizita nëpër institucionet arsimore nga drejtuesit e vendit,

PARLAMENTI SIÇ DO TA DONIM

NDUE DEDAJ   Se si është shprishur Parlamenti ynë e di i madh dhe i vogël, nuk e do as ai veten, aty lëshohen akuza të ndërsjellta për afera, flitet për kriminelë, tradhtarë e të korruptuar, për heronj dhe heroina partie, që kinse luftojnë për kauzën e madhe të popullit,

Kongresi i Durrësit dhe qeveria e përkohshme e saj

Mr.sc.Rezehana Hysa       “Edhe pse Qeveria e Durrësit ishte jetë shkurtër sepse nuk kishte mundësi të veprojë më shumë ngase vitet 1918-1919 ishin vite të turbullta për Shqipërinë dhe shqiptarët,mbajtja e Kongresit të  Durrësit dhe formimi i Qeverisë së përkohshme të saj gjegjësisht pas Luftës së I-rë Botërore tregoi për vazhdimësinë e shtetit shqiptarë që…

ROMAN I ABSURDIT TË NJË KOHE

“Këpucët e Kaltrinës” i Petrit Palushit Nga NDUE DEDAJ Një ironi deri në sarkazëm, me fabulën romanore të tapave, që nuk janë tapa shishesh, por shtroje/ sholle/ përfundëse/ goma këpucësh, që i sjell liqeni i një qyteti verior përmes dy lumenjve ndërkufitarë të tij,