Poezi nga Elinda Marku

Per kete gur, bahet fjale tek fjalet …

Vendlindja ime tash asht

Njai guri i zallit

Qe mbaj ne parvaz te dritares ne te majte te shtratit!

Te dy shohim vazhdimisht te njejten anderr

Edhe pse te dy fleme nje ore po nje ore jo!

Ai sheh n’anderr lumin

Ujt e kullue zgjohet

Une shoh n’anderr shiun

Edhe une zgjohem ujt e kullue!

Ende nuk ndjej pendese

Pse e mora me vete kyt gur!

Ndoshta prej se asht i vetmi

Te cilit i rrefehem

Per te gjitha mekatet

Sidomos ato mekate qe nuk ma mbajti me i ba!

Te gjithe me pyesin per gurin!

Nuk me pyesin qe une t’u pergjigjem,

Nuk cuditen pse une e mora gurin tim me vete

Pendohen pse edhe ato nuk e kane nje gur

Sall se une e kam!

Ka nga ato qe besojne

Se ky gur rrezikon me m’ba filozofe!

Teksa nje filozof me akuzon

Se une e kam c’gurzu kete gur te mjere

Pasiqe, guri qenka i rande vetem ne vend te vet!

Anipse ne vendin prej ku kena dale une e guri

Edhe gurt e vorreve

Lujne vendit tet’he tice!

Le ma gurt e zallit

Qe shtrohen trotuaresh

Ne qytete t’huja metropolitane!

Shtrohen oborre bordellosh, a oborre azile te cmendurish! ….

Vendlindja ime asht

Njai gur zallit

Qe i mora lumit tim FAN ne FIERZE!

Nga frika se nuk muj me ndejt larg

E mbaj gurin peng ne dritare!

Qe edhe ne me ndodh me u kthye tek lumi

Sall me pagezu shejtin e kthimeveKthej duke e dite se atdheu im

Tash me pret atje ne dhe te huaj

Ne parvaz te dritares

Ne te majt te shtatit!

6Muci Xhepa, Frrok Kovaci dhe 4 të tjerë

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *