Bora Balaj, Gjakove,

 

Poete, etnologe dhe hulumtuese e veshjeve te tradites do jete e pranishme ne Ditet e Letersise Shqipe ne Michigan

 

 

Sheshi Nënë Tereza në Gjakovë

 

Mos lexo emra
Nëpër gurët e qytetit
Aty është edhe emir im

Mos kalo sheshit NënëTerezë
Pa kthyer kokën
Të shohësh lotin tim
Aty  pushojme te gjithe se bashku
Emrat në gurë si në errësirë
Të vrarë e të zhdukur

Nuk di ç’mbiemër t’u vëj
pos Martirë Lirie

Aty për çdo ditë kalon shpresa

Dheu me duar të lutura Nëne

Veten mos e harro kur të kalosh
Në sheshin NënëTereza në Gjakovë…

 

Baladë për të zhdukurit

Braktisur nga ajo ditë
Prej dorës së dashurisë
Në zjarrin e tiranisë
Sa vite ora u ndal
Asnjë lajm për ju
Vetëm pikëllimi në rritje
Asnjë fjalë për ju
Vetëm shpresa në pritje
Lulja pa u tharë
Tek priste pranverën
Oh çast i vrarë
Shko bashkë me skëterrën
Kështu kjo tokë
Kështu kjo botë.

Dashuri e Nënës

 

Duart e rritës sime
Treten bashkë me dheun
Kujtesë ëmbëlsia e fjalës
As ëndërr as vdekje
Vetëm trupi është tretur
Dhe ka mbetur dashuri e nënës
Dashuri e nënës
Embëlsi e fjalës kur luteshe për mua
Para Shën Marisë
Për të shëndetshme për rritën time
Ngrohtësi e kësaj bote
Lulëzon e vetëm lulëon
Dashuri e nënës

 

Dëbimet

 

Endrrat trembeshin
Në natën e kobit
Drejt kufirit vallëzonte vdekja
As nuk vijnë as nuk shkojnë
Njerëzit – hije
E shpirtin e kafshonte heshtja

Kur vriteshin ëndrrat
Në sheshin e dhembjes
Cili shpirt pëgjakej
Bashkë me kujtesën

 

 

Kosovë

 

Edhe unë e kam shtëpinë time
Llamba as që lëkundet
Era as që fryn më
Statujat e vogla përplasen
Në dritaren e mbyllur
Atdheu zgjohet nga ëndrra
Edhe unë e kam dhembjen time
Zjarrin e dashurisë
Kosovë