Nga Ndrek Gjini
Ismail Kadare dhe Sali Berisha do te ishin dy kandidaturat me prestigjoze per postin e Presidentit te Republikes se Shqiperise. Kadare, me krijimtarine e tij ne fushen e letrave, eshte bere ne Evrope e me gjere, simboli i njeriut me te shquar ne Ballkan. Dhe, per rrejdhoje, fama, ifluenca dhe njohjet e tij ne qarqet politike evropiane dhe nderkombetare, do krijonin per Shqiperine nje shans brilant ne drejtim te integrimit te saj aq te deshiruar ne strukturat e BE dhe me gjere. Sali Berisha nga ana tjeter, si politikani me i suksesshem dhe me provojen me te gjate ne politiken Shqitare te ketyre 20 vjteve te fundit, ka ne ‘bank accounten e tij personale’ kreditet, njohjet, prestigjin, lidhjet dhe autoritetin e padiskutuar per t’i dhene nje hov te ri integrimit te vendit.
Per nje vend si Shqiperia, i cili eshte ende nje shtet ne nevoje emergjente integrimi, aksionet politike te Presidentit ne keto procese itegruese jane jetike. Por, per hir te se vertetes, duhet thene se, pas mandatit te pare te Sali Berishes si kryetar shteti, agjenda e integrimit te vendit si ‘detyre shtepie e Presidentit te Republikes’ eshte zbehur, harruar, nenvleftesaur apo lene menjane, duke u konsideruar si pune e Minsitrise se Jashtme, e Parlamentit, apo thjetsht detyre rutine e Ambasadave tona neper bote.
Kjo, lloj zbehje apo harrese, ne kohe te ndryshme ka patur motive te ndryshme. Mejdani e mori ate post si nje‘dhurate’ nga Fatos Nano per besnikerine qe ai tregoi, ne kohen kur ky i fundit ishte ne burg, keshtu qe nuk mund te merrte inisiativa diplomatike integruaese‘pa lejen e bosit te tij’. Keshtuqe, ai u mjaftua me rehatine dhe komoditetin qe te jep posti i Presidentit, si dhe me retushinin e portretit te tij, per t’u shqaqur si nje politikan i moderuar. Kjo, per shkak se e ai ishte i ndergjegjshem qe u zgjodh ne ate detyre pas nje pale zgjedhjesh te ‘fituara’ me gryken e pushkes. (Kurre ne jeten time nuk kam degjuar me shume te shtena armesh se sa neten kur Mejdani u zgjodh President. Shqiptaret e majte gezonin ate nate me te shtena kallashi).
Me pas, zgjedhja e Moisiut, qe me shume nje marreveshje mes PD-se dhe PS-se, per te patur ne krye te shtetit nje njeri ‘qe nuk i prish pune asnjeres pale’. Mdaje, ai vete si person e mesoi kete lajm, nderkohe qe ishte duke luajtur domino me miqte e tij ish-oficere ne pension. Keshtuqe, ai natyreshem nuk mund kishte as mundesi dhe as ambicje per te qene nje faktor dominant ne rolin e tij si President, ne drejtim te integrimit te Shqiperise.
Ndersa, presidenti ne detyre, Bamir Topi, i cili e mori kete detyre pas nje mije e nje kalkulimesh dhe blerjesh breda dhe jashte PD-se, e perdori kete mandat teresisht per interesin e tij vetjak, pa u marakosur aspak per diplomacine, integrimin apo fatin e vendit. Marrja e pronave qe ai kish trasheguar nga te paret e tij, si dhe perfitimi personal qene fokusi i tij kryesor ne ushtrimin e detyres si President.
Keshtuqe, natyrshem me Presidente te tille, te cilet per hir te se vertetes duhet thene se u shkon me shume per shtat fjala ‘Precedent’ se sa ‘President’, Shqiperia nuk mund te beje asnje hap perpare ne drejtim te integrimit.
Kadare ose Berisha mund te jene zgjidhja me e mire per Shqiperine. Kadare per motivet qe i permenda me lart. Ndersa, Berisha, se pari ka dhene prova me mandatin e tij te pare se e kryen me pasion dhe dinjitet kete rol, dhe se dyti duke u zgjedhur ne kete post, ai nuk ndjehet ‘borxhli apo skllav’ i asnjerit, dhe duke mos patur frike se po i rremben ndokujt lavdine apo kompetencat, si dhe duke perdorur pervojen, njohjet dhe lidhjet qe ka me personalitete te larta kudo ne bote, ai e kryen misionin e integrimit e mire dhe me me profesionalizem se askush tjeter. Per me teper duhet nevizuar fakti se ai, gjate ushtrimit te detyres se tij si President, ka arritur te ule ne tavoline, dhe t’i beje te nenshkruajne marreveshje, palet kundershtare qe luftonin me arme ne dore kunder njera-tjetres. Pra, pavarsisht fjalimeve te vrazhda ne dukje ai, ka dhene prova te pakundershtueshme qe eshte politikani me i afte per kompromese, ( cilesi kjo e domosdoshme per nje President i cili duhet te qendroje mbi palet). Aftesia per kompromise qe Berisha e zoteron me se miri, dhe ka dhene prova per te, eshte ende mjaft e deshiruar per politiken aktuale shqiptare.
Pra, Berisha per hir te interesave te kombit Shqiptar, duhet te kerkoje te kandidoje per kete post. Nje president si Kadare eshte nje luks per Shqiperine. Nje president si Berisha eshte nje fat per te. Nese nuk kemi shans te shijojme luksin qe na jep Kadare si President i Republikes, se paku te mos leme te na ike nga dora fatin qe na ofron nje kandidature si ajo e Berishes.
