Poetëve u dhimbi dhimbja
– Kushtuar Ali Podrimjes-
Po thone…
Po thone se vdiq Ali Podrimja
T’u thafte thasha
Qysh vdiska poeti!!!
Poetit i ka ra
vdekja hasha.
Kish thanw Podrimja…
Ç’eshte kjo dyndje kaq e madhe
Me shku n’mort te pavdekshmit
Me qa me lot famoz nje poet
Qe nuk ia ndjen per vdekjen.
Kish thane Podrimja
Ne mos nuk u shkruj ma
Nuk ken pse me ba si te terbumit e dhimtes
Une e di si dhimb vdekja e te dashtunit
Ta dini se nuk u dhimb ma shume
Se me dhimbi Lumi mu
Provojeni per here te pare ne jeten tuj
Te mos shtireni s te mire ne vdekjen time.
Nuk kam vdek, jo!
Kam shku mbas Lumit
Shkova se kam çka ti kallxoj.
Paj, Kosova u çlirua!
21 Korrik 2012
Nga Naim Kelmendi
POETI DHE VDEKJA
(Ali Podrimjes)
Vdekja dhe poeti asgjë të përbashkët nuk kanë
Mund ta lësh veç shpirtin shenjt ku të duash
Në një rrugë franceze sikur bëri Ali Podrimja
Gjithkund në Evropë apo botë apo dhe në Ballkan
Ngase vdekja dhe poeti asgjë të përbashkët s’kanë
Kalon veç vigun siç thoshte Azem shkreli dhe shkon
Përjetësia është e poetit dhe aty vargu t’kujton
Mallëngjyeshëm gjithmonë në rrjedhë kohërash
Dhe shpirti yt është gjithkund e në secilin varg
Ligjërim rrugëtimesh dhe agimesh dhe kujtimesh
Ngase asgjë të përbashkët nuk kanë poeti dhe vdekja
Veç ndërron formë jeta e vargut dhe fjala e tij
Ligjëron dashurinë e përjetshme dhe merr pak nur
Të përjetshëm mbi emrin, mbi fjalën e pathënë mbi kohë
I bie cep më cep atdheut siç e do te tërin deri në fund
E bëhet i lashtë sa jeta, sa koha dhe bleron rrënjë në gur
Ngase s’kanë asgjë të përbashkët vdekja dhe poeti
Ligjërim i bukur rrjedhë fjala rrjedhë, vargu dhe pak zjarr
Shpirti aty ku e kanë lënë dje në ditën që harroi veç orën
E kemi në log t’kohëve mengjeseve e mbrëmjeve e mesjetëve
Gjithmonë në hirin dhe në shkrumbin e fjalës tij digjemi ngapak
Dhe ngrohemi e zgjohemi e gjejmë hijen e tij në secilin breg deti
S’kanë asgjë të përbashkët vdekja dhe poeti
Prishtinë,21 korrik 2012
S’ka vdekje qe i nxe poetet
Shkoji me u pa me Lumin
Shkoj me u pa ne Lumin
s’i bani zemra me u kthy !
U shkrine me njani tjetrin
u shkrine ne njani tjetrin…
Ne bubrrojme poezine
testamentin e perjetesise .
Mbrame i pashe…
Podrimjen e Lumin,
Shkrelin e Gjetjen,
Jamarbrin e Dorin’,
Lagushin e Fishten,
Martin Camajn e Rreshpjen
aspak s’mu dhimbsen,
zili i pata.! …
Ma banin me shenj,
t’mos mbartia merak,
mos t’kisha zili
ketu nuk bajme vdekje.
m’thane…
bajme prap poezi.
kij mendjen e lexona,
n’ndonje dite me shi…
Lum Poeti
Lyp e kerko, lyp e kerko
Podrimja Lumin
e vdekja Podrimjen.
Podrimja lumin e mberriti
po vdekja jo,
asnjanin.
Kush e njohu Pordimjen
e s’ia deshi Lumin
edhe ate te poezise?
Ma shume po i duem te vdekunit se te gjallet!
…
Paj t’kishim m i dashte edhe te vdekurit.
I duem te vdekurit sa jane ende po u stof,
sa jane ende pa u varros,
sa jemi ende pa u kthy prej vorreve.
Se mandej, sa n’ora i harrojme
se nuk na duhen
se nuk i duem masa i deshem
kur i patem .
…
Yyyy sa kane vdeke e jane harrue
disave edhe vorret ua kemi hup e dhunue.
e dridhna si shelnja n’uji para vdekjes tone
tuj lepij gjithe c’kena pshtyj boll diqysh t’na kujtojne
Nese nje shkrimtar nuk e vlereson letersine ma shume se jeten, ose te pakten sa jeten, ky nuk asht shkrimtari. !!
-Per cfare tjeter mund ta jape jeten nje shkrimtar , nese nuk e jep per letersine?
-Si mund ta kembesh nje gje te perjetshme si letersine me nje gje te perkoheshme si jeten?
-Letersia nuk shkruhet vetem duke rrojtur, ajo me e madhja letersi shkruhet bash duke vdekur.!(e.m)
I njajti Diell i vjeter
del cdo nadje
i ri flake!
Ktij kombit tim
t’lashte
vaku i ka ardhe
me rilind
flake i ri
Cka pret?!
“Njeriu i ngjan lutjes se tij te pandigjueme
deshirave te tij te pabame”.
Per 50 vjet rrjesht
deshirat dhe lutjet tona
emigronin pertej detit pa ne.
Tash 20 vjet lirisht
shterngohemi me shku
mbas deshirave dhe lutjeve
te cilat nuk na njohin ma
e kthehen….
luten e deshirojne
t’kthehna e t’bahena bashke.
(varianti origjinal)
Kur na rrinim lidh n’atdhe
lutjet dhe deshirat iknin emigrant’.
Tash qe ne emigrojme
deshirat bashke me lutjet
jane kthy …
deshirojne e lutin kthimin tone.
Me ze gjumi pa m’dale malli
si fushen ortektu e ze
mbasi ka pushu bora,
po s’asht shkri
mbasi ka dale dielli,
po s’asht vere!
…
Me del gjumi pa dale drita
pa ra zilja e ores
qe u rrzu prej murit e ra
grumbull n’toke
po s’u thye.
…
ora e deshires bjen
perdit m’thote:
Lutu te kthjellet qielli
nga ke me u kthye!
POET ME IDENTITET
Ec,e ec me dhembjen
në gji
nëpër poezi
se ndalën vapë,furtunë as dimra
rrugëtoi Podrimja.
Me plot atdhedashuri
me zjarrin në gji
nëpër diplomaci plehërash
Kosovës i dha identitet
e sistem vlerash.
Me dashuri në shpirt
penë e letër në dorë
i tha kohës së ligë
ja ku jam”Unë Biri yt Kosovë”
Kohës së ligë i tha me zë
Qençe nuk jetohet më
Vitet kalonin
Podrimja gjëthnjë i ri
gjëthnjë në shërbim
për Kosovë e Shqipëri
fe dhe parti,i shkriu në poezi.
Tha:Krejt çka duhej thënë
shkrou:çka duhej të shkruhej
vdekjes nuk i druhej
Tokë me nda nuk kam
është e Kosovë nënës
hasmi në rrotë të samës
Biri i poezisë
në shërbim të shqiptarisë
e shkriu nga zemra
mjeshtërisht ia dha brumin
ndërtoj kryeveprën”Lum-Lumin”
Penën e pate
jetë edhe pallë
gjëthmonë mbetesh gjallë
veq se më pushtoi
ky malli sot
po të përbejë në të madhin Zot
mos ta bëjë rëndë
po derdha ndonjë lot?
Në krye të detyrës
or miku i vjetër
shtatin në Mal Ladove
Lumin kryevepër
na dhe identitet.vlera e kulturë
vdekjen kurrë se njohe
as nuk do të vdesish kurrë…..
Kam hasur shkrime gazetash me tituj”Shuhet Ali Podrimja”!Kjo është një gabim i madh.Ali Podrimja,i la nje identitet kulturor te pasur kombit tone.Ai nuk shuhet por veprat e tij dhe kujtimet për të do të jetojnë nëpër brezni…..
ndoshta Ali Podrimja është duke bërë shoqëri me Ndoc Gjetjën në majat e një Olimpi qiellor, ne këtu kemi shumë nga shpirti i tyre për t’u ngrohur.