JETA ËSHTË NJË MREKULLI Tregim nga Bardha Alimeta Këtë e mendon,kur ajo t’i ka hapur krahët. Dhe krejt papritur e shajmë,kur fati i keq,na troket në derë. Por mendoj se e mira dhe e keqja,ecin në mënyrë paralele .Sa keq ndiehet njeriu,kur ëndërron shumë dhe kur kjo ëndërr e bukur i shndërrohet në një makth…
FRAGMENT NGA NOVELA “ SHPRESE DHE DASHURI” Sa shpejt koha kalon, pa e parë dy ditë sa dy orë. Sa shumë u gëzua pranë më të dashurve të tij, të cilët e duan shumë, e presin në çdo kohë, në çdo vend, kudo ata e presin, sepse atë e duan më shumë se çdo gjë,…
Gruaja e ëndërrt ISTREF HAXHILLARI Natë për natë shihte të njëjtën ëndërr si film me seri: “Një grua shtatgjatë, me qerpikë të dendur, flokë të gështenjtë mbledhur topuz pas zverkut, e vështronte në heshtje pa thënë asnjë fjalë. Thellë syve të errët në formën e bajameve të pjekura digjej një flakë e përhershme bojë alle.”…
KRISTAQ TURTULLI -Ka kaluar më shumë se gjysmë shekull, por më ngjan sikur faqja akoma më përvëlon prej shuplakës së parë e të fundit të tim ati, -më tha miku im…
RUSH DRAGU Po largohesha nga atdheu me më shumë mall se sa kur kisha zbritë nga aeroplani i linjës Frankfurt – Tiranë. Ditët e qëndrimit në Shqipëri ikën si pa e kuptuar
Istref Haxhillari Ajo i thoshte shpesh: – Me burrin, njëmbëdhjetë vjet, me ty trembëdhjetë. Ai e dëgjonte dhe s’bëzante. Aksidenti vinte herë i trishtuar me lot e keqardhje, herë i ftohtë e i largët si diçka që i pati ndodhur dikujt tjetër. Plarenti kishte krijuar së fundi një përfytyrim të përafërt të ngjarjes së trishtuar…
Nga Agim Xh. Dëshnica Tek po kaloja përmes një dyqani vigan, me orë nga më të larmishmet, të mbyllura brenda xhameve, sado i hutuar, m’u kujtuan sahatët e viteve të shkuar. Qysh në fëmijëri dhe më vonë në shkollë,
Poezi nga Xhevat Latifi ( Miqve që përtej Atlantikut ju rrah zemra për Shqypni) Druid, nuk është vetëm rrugë një kahesh e Titanikut e lënë përgjysmë A’s nuk është deti i ngrirë ku bëhet jeta n’akull tuj pa Yllin polar Nuk është qarshaf ( që ju i thoni blue) me reflektua yjet e…
Iradeja Nga Istref Haxhillari Deti i pamatë ngrohej në diellin e vakët të prillit. Bluja, ndehur syprinës së ujit, zgjaste duart të ledhatonte kaltrinë nazike të hapësirës. Loja e ngjyrave ngazëllente udhëtarët e ngeshëm në kuvertën
Tregim nga Istref Haxhillari Rruga vinte e ngushtë dhe e rrëpirtë, spërdredhur përmes drurësh të lartë. Nëpër kurorat e aheve të vjetër, rrezet e diellit ravijëzonin ngjyra midis së kuqes dhe së gjelbrës. Tutje nga jugu liqeni shkëlqente si ndonjë pasqyrë e thyer, harruar nga nxitimi.