THE IMPORTANCE OF BEING WOMEN
Being a women it costs you a life
Having her near is like being alive
All the jewelry you bye to surprise
Won’t be enough to win the 1 prize
Every text message that you defer
It won’t be fair if you stand with her
Don’t chase her if you don’t like her face
Tomorrow you might leave without a trace
Don’t tell the things that catches her eye
She might love you and then start to fly
Tell her the truth to what you truly are
She might be disappointed if you’d lie
Give her the promises you can keep
How much you love her every week
Every hug every time she’s in asleep
& she might love you just like a freak
Show to her of what you really made of
She’ll share with you every private stuff
Say her beauty it’s pure & fresh everyday
All her moves just make you really sway
Being a women costs you a fortune
Tell her that she is your only future
It is not that easy to have her back
Once you lost her you’re out of track
Irida ZUSI 30 September 2016
DASHURI
Sa herë kujtimet vijnë dhe na lëndojnë
Sa mall ndër lot brenda na buçasin
Një det plot trishtim, ku sytë më s’shikojnë
Si ëndrra të lëna peng që me shpirt thërrasin.
Përvëlohen të vetmuara për pakëz dashuri
Shpresat që nuk vdesin, shënojnë vetëm lindje
Ajri i frymës mbështillet si shiu mbi çati
Askush kokën s’kthen, lë veç brengë e dhimbje.
Zërat e çjerrur n‘agim për të zgjuar
Buzëqeshjen që i struket betejave të jetës
Sa mijëra jetë s’do ndalen kurr duke luftuar
Për një dritë, në qiellin blu të së vërtetës.
Hakmarrësit u përlyen me gjakun e përlotur
Dhe ne kënduam këngë e thurëm poezi
Kundër patëm botën me ajrin e ndotur
Por zemrat ndjenjëplot kërkonin Dashuri
Irida ZUSI 01 Tetor 2016
LOVE
Whenever memories come and hurt us
Through lots of tears the yarning screams inside
Drowning in sadness’ sea, the eyes lost the sight
Just like hock dreams that come out of heart
Boiling in their loneliness for a little bit love
Hopes that don’t die bring back later joy
Even if the air rolls like a rain on the roof
No one even turns head feeling painful sorrow
Hoarsest whisper call at dawn to wake
The hidden smile protected from battles of life
And thousands other lives never stop fighting
In the blue sky of truth for the freedom’s light
The avengers laundered with the watery blood
as we were singing songs, composing melodies
Against world also polluted air we had
As long hearts full of feels riches out for love
Irida Zusi 01 October 2016.
SONGWRITING
you could never learn songwriting
it has to do with art of writing
you either have it or you don’t
you might nail it or you won’t
this song came from my inner soul
so perfect, like summer in a bowl
write the lyric then sing it all out
perfect rhyming there’s no doubt
This art is different from what you hear
it brings the motions and the music near
its lines are roadmap where you can go back
Creating memorable stories you can’t forget
about songwriting there are many quotes
it wouldn’t make sense without her notes
…..and only I could ever take control
Irida ZUSI 1 October 2016
SOMETIMES
Sometimes you’re here, Sometimes there
Sometimes you come out of the nowhere
Sometimes you go far, sometime you near
Footsteps in silent night that I cannot hear
I wonder how much it’s going to take
Am I dreaming or am I still awake?
Are you for real or are you a fake?
With what decisions I have to make?
You can’t feel what I feel inside for you
But you can see how you go me through
Like the painted words I’ve catch your eye
Like the rainbow you will cling to be mine
I’m not yours, you don’t belong to me
But if you really love me I’ll let you be
Irida ZUSI 4 October 2016
SPEAKING THROUGH A REFUGEE’S SOUL
There’s no peace, no light, no warmth of sun
Their tears are the ocean blooded from gun
I hear fear in those children’s voice
Heart s like a desert with no choice
Through the wet eyes of a refugee
An uncertain future that only grows
So frightened to know their destiny
Their lives are dead like a dead rose
Trapped inside where there’s no word
Living in the shadows of an endless war
Outside the pain is a strong, stoned emotion
As hearts shake with a slight rapid motions
Is there any escape from this turbulent motion?
Behind those tears of an innocent eyes
Aint no tranquility but dreamless nights
Where darkness became an indelible ink
The bullet paused for an air break to think
Shouting out for freedom, and praying alone
Escaping somewhere far beyond the horizon
Overwrought of injustice, in criminal’s hands
Only time will see when all this torture ends
Irida ZUSI 7 October 2016
THE COLOURS OF LOVE
Easily bored and deeply torn
I will breath underneath the sunshine
Seems like my final countdown
I will fight over for what must be mine
The world is dead, there’s nothing to rely on
I will think with my heart & pick the right ones
I will take off gray of cold days turn’em to blue
Seems like four seasons smiling softly over you
I will tint the heavy clouds up above the sky
Lubricate them with the beauty dye of a smile
Love is one reality, a long journey in our eyes
Words will retain its meaning from billion miles
Starlight at night is growing leading me like a ship ahead
Reaching a balance between my heart, feelings, my head
Even in the dark, I’ll pretend of one hope of light
The negativity will be so long gone by my sight
I will learn to stand up the world
Even though it’s a bigger mess
I’ll find courage to defeat & stay tall
Playing it carefully like a chess
Irida ZUSI 8 October 2016
NDAL
Veshët dëgjojnë plumbin e një pushke
Teksa bombat shpërthejnë larg diku atje
Edhe sa kohë do zgjasë kjo makabër lufte
Ku inati vishet me fishekë gati për goditje
Asgjë nuk është më e sigurt, dua të ik
Një botë e rrezikuar ku ka vetëm frik
Një bombë kercet këtu e një tjetër në erë
Tytat e një pushke të mbushura me vrerë
JO, JO, JO nuk jam e mbrojtur aspak
As kokën se nxjerr dot as në parmak
të shoh diellin teksa ngrihet në mengjes
në ajrin e pisët të tres brengat porsi vesë
Gjithçka ka marrë ngjyrën e një korbi të zi
s‘ka asgjë të mbetur pas shpirtit s‘ka më rini
as buzëqeshje lumturie, apo ëndrra në dritë
të vdekurit e luftës me lot në sy duke i thërrit
Të gjitha lotët i thithi errësira me mjergullën e vet
Nën qiellin e vrenjtur zi atje ku buçasin fort rrufetë
Ëndrrat dhe shpresat porsi shkëmbinj të fortë, gur
Të zjarrta porsi një vullkan ku damarët u bënë mur
Me mendimin se një ditë kjo luftë do mundet me paqe
Ku forca e syve të dashurisë s’do ndalte së thururi vargje
Për atë botë të shtypur ku miliona njerëz u dergjen të vrarë
Kur gjakftohtësia e hakmarrësve i morri të gjithë për mbarë
JO, NDAL, mjaft pushkë dhe bomba përsëri
Ulni armët, mendoni pakëz për këtë njerëzi
Ndalni luftën e dëgjoni teksa qajnë dashuritë
Dhimbjet që pas lotëve fshihen thellë në çdo shpirt
Irida ZUSI 18 Tetor 2016
GJYSHI
Sot ndjeva që jeta e mizorshme në dy botë na ndau
dhe koha e pamëshirshme dy zemra në dysh theu
vallë është një lojë e zotit, që tentoi të na ndante
hidhërimin ma shtoi në shpirt e më bëri të qante
Por këtë fat unë e refuzoj sepse akoma të dua
të mbaj në zemrën time si një thesar i çmuar
duke të kujtuar në çdo udhëtim që bëje me mua
buzëqeshje i ndritur sa herë më mbaje në duar
Përse? Nuk e kuptoj përse fati donte të na largonte
e në dimensione kohore të ndryshme të na çonte
të ecesh nëpër rrugë e shtigje të gjata është e kotë
kur vlerat e tua s‘i kam më me vete në këtë botë
Sot ndjeva dy dashuri të dergjen mes zjarresh
kujtime që me kohën dhe erën u zhduken fare
lamtumiren tënde jo asnjëherë nuk do ta harroj
e gjersa frymë të kem nëpër foto do të të kërkoj
Gëzimet dhe puthjet e tua në anijen e harresës u lanë
e si një rreze më vjen sa herë rrufeja kërcet në xham
si gjethet në stinën e vjeshtës lotët ngadalë m‘u thanë
pikëlimat që shkruan fjalët sa herë nuk të kisha pranë
Ndjenjat e kujtimet si foto në kornizë do ti ruaj
momentet më të bukura në letër do të ti shkruaj
e më pas si një ditar i shtrenjtë duke më shfletuar
do vëresh sa thellë të ndjej, shumë më ke munguar
Gjithçka rreth meje që ti akoma nuk e kishe mësuar
ndjenjat më të bukura askush nuk mund të mi marrë
as oqean, as lum, as det ne gjirin e vet dot më se mban
edhe qielli edhe toka le ta dijnë se sa xhan të kam
Irida ZUSI 13 Dhjetor 2016
ZEMER E BURGOSUR
Prangosa shpirtin njeherë
Në vendin më të trishtuar të botës
Udhëtonte atje e vetmuar
Nën shoqërimin total të hijes së vet
Nuk kishte më agim, as mrekulli
Lotët zjarr në sy rridhnin ngjyrë hi
I mbytur në zërin që s‘kishte më fuqi
zemra e brengosur pikonte gjak të zi
Nata ishte e vetmuar, njollë e errët dhe shumë e ftohtë
koha si lumi valë-valë kalonte, e vitet u plakën në shpirt
kapur pas hekurave vija-vija për të krijuar pak ngrohtë
shikimi i dëshpëruar që jeton me dhimbjen, zgjon frikë
Irida Zusi 26 Janar 2017.
VETMIA
E rrënjosur nën qiellin e ngjyrosur gri, të fortë betoni
dera e ngjashme me një portë që nuk do të hapet kurr
ndjenjat e tretura qajnë duke mallkuar rrugën e këtij fati
dhëmb e ardhmja mes hijesh e erëra të ashpra, furtunë
Vetmia të vret në distancë provokon djersë, konfundim
është si të jesh i sëmurë në një qytet të huaj
Irida Zusi 26 Janar 2017.
“INVERNO”
Salgo verso la notte fredda
e sento una voce soffocante…
sopra le candide foglie cammino…
le strade vuote… mi perdo…
La mia anima non é piu vestita
senza voglie e senza desideri…
Il respiro trema
per poi volare in alto
Come un aeroplano
nel cielo umido
Il ghiaccio ha seminato un deserto immobile
di dolore dentro il cuore
l’Inverno ha ghiacciato l’anima,
e con lei la speranza.
Autore: Irida ZUSI 26.01.2017
Premio Internazionale, Premio speciale “Poesia dei Popoli-in memoria di Alfredo Pirola”.
NJË DASHURI
Një flutur e vogël të isha unë,
shumë lart do të fluturoja
Në ajrin e brishtë do kërceja pafund
Lirinë e burgosur në stacionet e braktisura
Në një ekulibër të ndërtuara prej resh
pafundësisht do ëndërroja
atë të nesërme që dua të arrij,
si trena të shpejtë që ecin në të gdhirë
dua të shoh mëngjesin në sytë e mi
si rreze drite të më ngrohin përsëri
Shpresa e jetes që vesh shpirtin me frymë
Si bletët mbi petale të hidhet mbi mua
Dhe unë e ulur gjatë në stolin e vetmisë
Pres trenin që ecen në binarët e ëndërruara
Do pres këtu derisa ai moment të vij
Nëpër qiejt e kaltër pastaj të vrapoj pa ndaluar
e të them u ngjalla, ritmin e jetës e kapa
Frymëzimi im u rizgjua nga një dashuri
Irida ZUSI 26 Janar 2017
KËRKOVA NË ERRËSIRË
Kërkova në brendësinë e një errësire
Asgjë, në të kishte ëndrra të zvenitura
Morra të ndiqja rrugën e një fantazie
Nje tunel i gjatë me shpresa të vdekura
As dhe një dëshirë, as zemra për të thyer
Ku pikat e lotit u thanë nga acari i ftohtë
Ndjenjat u grisën, porsi një lum i rrëmbyer
Fryma s’nxjerr dot më as ajër të ngrohtë
E shastisur, duke endur nëpër ato rrugë
Si një labirint që nuk ka nisje nuk ka fund
Trishtimi nën hijen e plotë të natës u struk
E drita e qetë e shpirtit iku pa lenë gjurmë
Kërkova në thellësinë e nje errësire
Gjithçka ç’ka posedonte ishte për t’u urryer
Doja të gjeja ndjenjën e një mirësie
E zhytur në ligësi pa rrugëdalje për tu kthyer
Irida Zusi 23 Shkurt 2017
ONE SMILE
JUST ONE HAPPY SMILE
Is all I ever wished, all I dreamed, all what I needed, all I’ve been asked for
Walking in its truth for awhile
Met laughter, sunsets, sunrises, happy surprises that I’ve never seen before
IN SEARCH OF THAT ONE UNSEEN SMILE
I looked in the sunshine, I scan every single mile
Then I found thousands reasons from hopes and cheers
Hidden behind that smile, felt the meaning of my years
ONE TINY LITTLE SMILE
Could last for a moment, but its memory impossible to fade away….SO ETERNAL
No heavy rain would ever rile
It rests the tiring by giving courage to the discourage ones every day..IT’S VERNAL
It cannot be selling, borrowed or either being stole
It’s not made of breaks nor of stones, is she your happy place within your soul
It brings happiness, the best sign of a pure friendship
Enriching our hearts with high strength, passion and desire for not being so weak
No one in the world is that rich enough not to need it
Nor too poor enough not to deserve it just a little bit
DONATING A SWEET SMILE
It’s the cheapest way, the secret cure of your soul
The most precious thing that exists in this world
AND IF YOU SHARE A SMILE
With someone who doesn’t have great smile on his lip
It’s the most generous gift ever, helping him to outstrip
all sad things, making him think valuable & worthwhile
SMILE, SMILE AND ONLY SMILE
Your smile upon your friend TODAY
Could be the reason to smile all the WAY
It’s like give to get, but never forget
One BIG smile for your own health, your wealth and for your FRIENDS
Life is a onetime only, a journey with unexpected surprises with no ends
Shake off the worries; wipe away the tears, the hatred for a better life with no fear or regret
Because your smile was shaped like the best smile made from true colors of rainbow
with its flames that ignite, it never dies no matter how strongly the wind it may blow
and that’s the very best memory of your SMILE, through all time that it’ll only grow
if you start change yourself by creating a world made full of laughs you’d never let go
I WISH I MADE YOU SMILE, ENOUGH TO SMILE ALWAYS
Irida ZUSI 31.05.2017
